Niska samoocena w zaburzeniach odżywiania - Moduł 5

W tej części powiemy czym jest niska samoocena, jak powstaje i w jaki sposób jest powiązana z zaburzeniami odżywiania. Materiały dotyczące samooceny zostały skrócone i dostosowane do potrzeb niniejszego rozdziału, który porusza tematykę zaburzeń odżywiania. W celu uzyskania bardziej szczegółowych informacji na temat przezwyciężania niskiej samooceny, odsyłamy do pakietu informacyjnego „Podwyższanie niskiej samooceny”, dostępnego na stronie internetowej CCI www.cci.health.wa.gov.au.

Omówiliśmy już, że ocenianie własnej wartości przez pryzmat kontroli ilości posiłków, figury i wagi może doprowadzić do błędnego koła, podtrzymując zaburzenia odżywiania. Leżący u podstaw problem niskiej samooceny może wzmacniać to błędne koło lub może stanowić przeszkodę w pokonywaniu problemu. Dlatego też, żeby przezwyciężyć zaburzenia odżywiania, ważne jest, żeby zrozumieć czym jest niska samoocena i jaką rolę może odgrywać w twoim zaburzonym odżywianiu się i stosowanych sposobach kontroli wagi.

Czym jest niska podstawowa samoocena?

Większość ludzi posiada niską samoocenę w co najmniej jednej dziedzinie. Zdarza się, że mówią: „Jestem fatalna/y z matematyki”, „Nie potrafię czysto śpiewać”. Ale czy kiedykolwiek byłeś ogólnie rozczarowany bądź niezadowolony z siebie? Czy kiedykolwiek myślałeś o sobie, że jesteś słaby, głupi, niewystarczająco dobry, wybrakowany, gorszy od innych ludzi, bezużyteczny, bezwartościowy, nieatrakcyjny, brzydki, niegodny miłości lub że jesteś nieudacznikiem? Wielu ludziom zdarza się tak czasem myśleć, szczególnie gdy doświadczają trudnej lub stresującej sytuacji. Jeżeli jednak często myślisz o sobie w ten sposób, to możesz mieć bardziej powszechny problem — niską podstawową samoocenę.

Niska podstawowa samoocena to posiadanie ogólnie negatywnej opinii o sobie, odbieranie i ocenianie siebie w negatywny sposób, przypisywanie sobie ogólnie niskiej wartości jako osoby.

W skrócie, ludzie z niską podstawową samooceną myślą w niepożądany sposób.

Tendencyjne oczekiwania są to przypuszczenia, że sprawy źle się potoczą. To oznacza, że masz tendencję do przewidywania najgorszego i wyciągania pochopnych wniosków na temat tego, jak dana sytuacja się potoczy, mówiąc na przykład: „Moi znajomi mnie odrzucą, kiedy zobaczą, że przybrałam na wadze”, „Nie dostanę tego awansu, bo jestem za gruba”, „Johnny nie zaprosi mnie po raz drugi na randkę, bo nie jestem wystarczająco szczupła”.

Negatywna samoocena to myśli, które charakteryzuje samoobwinianie się i samokrytycyzm. Jesteś dla siebie surowy, ganisz się za postrzegane błędy i niedociągnięcia, używasz względem siebie obraźliwych określeń. Możesz mówić rzeczy takie jak: „Powinnam była zrobić to lepiej”, „Jeśli nawet tego nie potrafię zrobić, to muszę być naprawdę bezużyteczny”, „Ale ze mnie gruba łajza”, „Wyglądam w tym ubraniu jak wieloryb!”.

Ludzie z niską podstawową samooceną mają zazwyczaj głęboko zakorzenione, generalnie negatywne zdanie na własny temat i na temat tego, jakimi są osobami. Te przekonania często są brane za fakt lub prawdę o ich tożsamości, ale mogą być fałszywe. Pamiętasz, co mówiliśmy w części 2 o zbieraniu dowodów za i przeciw jakiemuś przekonaniu?

W rezultacie, niska samoocena może wywierać negatywny wpływ na życie człowieka. Może wpływać na wyniki w pracy lub w szkole. Ludzie z niską samooceną mogą stale osiągać mniej niż potrafią, ponieważ sądzą, że są mniej uzdolnieni niż inni. Mogą unikać wyzwań z obawy przed niepowodzeniem. Mogą pracować niezwykle ciężko lub zmuszać się do wytężonej pracy, ponieważ wydaje im się, że muszą jakoś zrekompensować lub zamaskować rzekomy brak umiejętności. Ludziom z niską samooceną często trudno jest uwierzyć, że to, co udaje im się osiągnąć, jest zasługą ich umiejętności lub cech charakteru.

Ludzie z niską samooceną mogą w relacjach międzyludzkich zdenerwować się lub zmartwić jakąkolwiek krytyką lub wyrazem dezaprobaty, robić wszystko, żeby zadowolić innych, mogą być niezwykle nieśmiali lub przewrażliwieni na własnym punkcie, mogą nawet unikać lub zrezygnować z intymności albo zerwać kontakty społeczne. Mogą także być mniej zdolni do sprzeciwienia się lub obrony przed byciem prześladowanym, krytykowanym lub przed nadużyciami ze strony partnerów lub członków rodziny.

Wczesne życiowe doświadczenia

Przekonania na temat siebie samych kształtują się na podstawie doświadczeń, szczególnie tych z wczesnych lat życia. Jeśli zaczęliśmy myśleć o sobie w negatywny sposób, prawdopodobnie doświadczyliśmy wielu przykrych sytuacji, które mogły przyczynić się do takiego stanu rzeczy. Przedstawimy teraz niektóre z nich.

Kara, zaniedbanie lub nadużycie. Ludzie, którzy byli źle traktowani, często karani w sposób bardzo surowy lub nieprzewidywalny, zaniedbywani, porzuceni lub wykorzystywani jako dzieci lub nastolatki — lub nawet jako dorośli — mogą wytworzyć negatywny obraz samych siebie.
Trudność w sprostaniu standardom rodzicielskim. Mogłeś nabrać negatywnych przekonań na swój temat, jeśli twoi rodzice, opiekunowie lub członkowie rodziny często wyśmiewali cię lub poniżali. Możliwe, że krytykowali cię lub skupiali się na twoich słabościach lub błędach, a rzadko zauważali twoje pozytywne cechy lub sukcesy, prawdopodobnie mówiąc takie rzeczy jak: „Powinieneś był zrobić to lepiej”, „To nie jest wystarczająco dobre”.
Poczucie niedopasowania w domu i szkole. Część ludzi mogła doświadczyć bycia „tym innym” w domu lub w szkole. Mogli radzić sobie gorzej w szkole od swojego rodzeństwa lub mieć inne zainteresowania, talenty lub umiejętności od innych członków rodziny (takie jak bycie uzdolnionym artystycznie, muzycznie lub bycie wysportowanym; lub pasjonowanie się matematyką czy naukami ścisłymi). Inni mogli im dogadywać, szykanować lub dokuczać. W rezultacie zaczęli wierzyć, że: „Jestem dziwny”, „Jestem inny”, „Jestem gorszy”.
Trudność w sprostaniu wymogom grupy rówieśniczej. W czasie dzieciństwa i dojrzewania, nasze doświadczenia z osobami w podobnym wieku mogą również wpłynąć na to, jak postrzegamy samych siebie. W tym okresie życia wygląd może być dla jednostki bardzo ważny. Razem z komunikatami przekazywanymi przez media, otyła, pulchna lub „dobrze zbudowana” młoda osoba, która nie miała zbyt wielu pozytywnych doświadczeń ze swoimi rówieśnikami, może zacząć myśleć: „Jestem gruby i brzydki”, „Jestem nieatrakcyjna”, „Nie da się mnie lubić”, szczególnie jeśli takim osobom się dokucza lub szykanuje.
Miejsce twojej rodziny w społeczeństwie. Na to, jak siebie postrzegamy, wpływa nie tylko to, jak jesteśmy traktowani jako jednostki, ale także jak nasza rodzina lub grupa jest postrzegana i traktowana przez innych w społeczeństwie. Jeśli twoja rodzina lub grupa, do której należałeś, była postrzegana jako inna, mniej akceptowalna społecznie, dotknięta uprzedzeniami, prześladowaniem lub wrogością, to te doświadczenia również mogą wpłynąć na to, jak siebie postrzegasz.
Brak pozytywów. Brak pozytywnych doświadczeń w naszym życiu także może wpłynąć na naszą samoocenę. Może to być spowodowane tym, że nie otrzymałeś wystarczającej uwagi, pochwał, zachęty, ciepła lub uczucia. Możliwe, że twoje podstawowe potrzeby były dostatecznie zaspokajane, ale nic poza tym.
Późniejsze doświadczenia. Może się zdarzyć, że pewność siebie u ludzi ze zdrową samooceną może zostać nadszarpnięta, jeśli doświadczą negatywnych sytuacji w późniejszym życiu. Ludzie mogą wykształcić niską samoocenę, jeśli doświadczyli prześladowania lub zastraszania w miejscu pracy, życia w toksycznym związku, długotrwałych trudności finansowych, ciągłych, stresujących momentów w życiu, traumatycznych wydarzeń lub poważnych chorób lub urazów.

Jak widzisz, bycie przedmiotem nadużyć, prześladowań lub docinek może zrodzić w takiej osobie poczucie bycia innym lub gorszym. To poczucie bycia niewystarczająco dobrym może spowodować wykształcenie się niskiej samooceny w obrębie jednej dziedziny (takiej jak bycie kiepskim w sporcie) lub bardziej całościowego poczucia bezwartościowości lub niskiej podstawowej samooceny.

Jak przeszłość wpływa na teraźniejszość: Negatywne kluczowe przekonania

Omówiliśmy już, jak różne typy doświadczeń mogą wpływać i kształtować to, jak czujemy się względem siebie. Często są to doświadczenia, które wydarzyły się wcześnie w naszym życiu. Jeśli więc doświadczenia te miały miejsce dawno temu, to dlaczego obecnie dalej widzimy się w negatywnym świetle? Czy nasze doświadczenia z okresu dorosłości nie są przecież różne od doświadczeń z dzieciństwa? Mimo to, możemy nadal słyszeć w naszej głowie to, co nasi rodzice lub inni powiedzieli do nas lata temu. Możemy słyszeć komunikaty takie jak: „Mogłeś zrobić to lepiej”, „Jesteś taki głupi”, „Jesteś gruby i leniwy”.

Możemy w dalszym ciągu odczuwać niską podstawową samoocenę, nawet jeśli okoliczności są inne niż te w przeszłości, z powodu negatywnych kluczowych przekonań. Negatywne kluczowe przekonania to wnioski odnośnie do nas samych, do jakich doszliśmy, kiedy byliśmy dziećmi lub nastolatkami, jako rezultat negatywnych doświadczeń, które nam się przytrafiły. Przykładowo dziecko, które było stale karane i krytykowane, może zacząć wierzyć, że „Jestem bezużyteczny” lub „Jestem zły”. Młodzi ludzie i dzieci mogą nie być w stanie znaleźć innych wyjaśnień tego, co ich spotyka, dlatego takie przekonanie wydaje im się sensowne. Takimi negatywnymi przekonaniami są myśli, które są zazwyczaj głęboko zakorzenione, przechowywane i silnie zakodowane w naszych umysłach. Stanowią ocenę nas samych i naszej wartości jako osoby. Te przekonania mówią, że „Taką właśnie jestem złą osobą”.

Ochranianie siebie: Zasady i założenia

Kiedy mocno wierzymy negatywnym opiniom na własny temat, nic dziwnego, że czujemy się bardzo źle i doświadczamy silnych, negatywnych emocji. Kiedy doświadczamy negatywnych sytuacji i dochodzimy do negatywnych wniosków na swój temat, instynkt przetrwania również dochodzi do głosu. Żeby zapewnić sobie przetrwanie i móc dalej funkcjonować, zaczynamy tworzyć zasady i założenia odnośnie tego, jak żyć, co pomaga chronić naszą kruchą samoocenę. Te zasady i założenia mają na celu strzec i bronić nas przed tym, co uznajemy za prawdziwe w naszych negatywnych kluczowych przekonaniach.

Możemy stworzyć zasady takie jak:

„Nigdy nie mogę popełnić żadnych błędów”
„Nigdy nie mogę ujawnić żadnych emocji w miejscu publicznym”
„Nigdy nie mogę przekroczyć 55 kg”

Możemy również stworzyć założenia, takie jak:

„Jeśli poproszę o coś, czego potrzebuję, nie otrzymam tego”.
„Nieważne co zrobię, nigdy nie będzie wystarczająco dobre”.
„Jeśli nie będę szczupła, nikt nie uzna mnie za atrakcyjną”.

Zasady i założenia mogą być ze sobą połączone, na przykład:

„Muszę zrobić wszystko, co w mojej mocy, żeby zdobyć aprobatę innych, ponieważ jeśli jestem w jakikolwiek sposób krytykowana to oznacza to, że nie da się mnie zaakceptować”.
„Niczego nie spróbuje, jeśli nie będę pewna, że mogę wykonać to perfekcyjnie, bo w przeciwnym razie oznacza to, że jestem totalną porażką”.
„Muszę zrzucić 10kg, bo jeśli tego nie zrobię, to będę gruba i nigdy nie znajdę sobie chłopaka”.

Jak zasady i założenia kierują zachowaniem?

Skutkiem posiadania tych zasad i założeń jest to, że kierują twoim zachowaniem. To, co robisz na co dzień, jest w dużej mierze zdeterminowane przez zasady, jakimi się kierujesz w życiu. W zależności od tego, jakie zasady wyznajesz, możesz starać się robić wszystko perfekcyjnie, unikać zbytniej bliskości z ludźmi, unikać podejmowania wyzwań, unikać robienia czegoś po raz pierwszy…..i można wymieniać tak dalej.

Czy widzisz jak posiadanie takich zasad i założeń może pomagać chronić twoją samoocenę? Co się dzieje, jeśli jedną z twoich życiowych zasad jest „Nie mogę nigdy przekroczyć 65kg”? Efekt jest taki, że zasada ta zacznie kierować twoim zachowaniem sprawiając, że zaczniesz bardzo uważać na to, co jesz, sprawdzać wagę prawdopodobnie kilka razy dziennie i ograniczać ilość przyjmowanych posiłków, żeby utrzymać swoją wagę na nienaturalnie niskim poziomie. Tylko wtedy będziesz się czuł dobrze ze sobą i twoja samoocena będzie chroniona.

Ale możesz być tylko względnie zadowolony z siebie, jeśli jesteś w stanie sprostać narzuconym przez siebie standardom. Jeśli przykładowo jesteś w stanie utrzymać zawsze taką samą figurę i wagę, to będziesz czuć się ze sobą dobrze. Tak długo jak nie będziesz popełniać żadnych błędów, zyskiwać aprobatę u przyjaciół, zawsze otrzymywać bardzo wysokie wyniki w szkole albo na uczelni, będziesz w stanie utrzymać odpowiednio dobrą samoocenę. Istnieje jednak wada posiadania tych zasad i założeń. Możesz starać się z całych sił, żeby żyć zgodnie z wszystkimi zasadami, poddawać się ogromnej presji, żeby tylko utrzymać samoocenę i nie czuć się źle ze sobą. Życie w taki sposób jest jednak na dłuższą metę niemożliwe, a kiedy twoje zasady runą, ostatecznie poczujesz się ze sobą bardzo źle.

Nawet jeśli sprawy mogą pozornie wyglądać dobrze, negatywne kluczowe przekonania wciąż są obecne. Wciąż są obecne, ponieważ są podtrzymywane przez twoje zasady i założenia oraz twoje zachowanie. Z tego powodu te zasady, założenia i twoje zachowanie nie mogą tak naprawdę być uznawane za pomocne – służą podtrzymaniu negatywnych kluczowych przekonań, takimi jakimi były. Twoje zasady odbierają ci szansę, żeby nauczyć się, że jesteś w porządku właśnie takim jakim jesteś. Poniższy diagram obrazuje to, co powiedzieliśmy do tej pory.

Rozpoznawanie moich niepożądanych zasad i założeń

Zacznijmy od zidentyfikowania niepożądanych zasad i założeń, które mogłeś wykształcić i według których żyjesz. Podczas rozpoznawania zasad i założeń, zadaj sobie pytanie:

Czego od siebie oczekuję w pracy lub w szkole?
Jakim standardom chcę sprostać? Co zaakceptowałbym, a czego nie?
Czego od siebie oczekuję, kiedy udzielam się towarzysko?
Czego od siebie oczekuję odnośnie do wagi, figury i jedzenia?

Życiowe zasady i założenia mogą występować w postaci twierdzeń takich jak:

„Muszę/powinnam/mam obowiązek zawsze … w przeciwnym razie … ,” np. „Muszę być zawsze najlepszy we wszystkim” lub „Zawsze muszę uważać na to, co jem”
„Nie mogę/nie powinnam nigdy … ,” np. „Nie mogę nigdy okazać żadnej słabości lub cofnąć się przed jakimkolwiek wyzwaniem” lub „Nie powinnam nigdy jeść węglowodanów”
„Jeśli … , to … ,” np. „Jeśli pokażę ludziom swoje prawdziwe ja, to pomyślą, że jestem nieudacznikiem” lub „Jeśli zjem węglowodany, to przytyję”
„Jeśli nie … , to … ,” np. „Jeśli nie będę pracować tak ciężko jak tylko potrafię, to nie dostanę pochwały od swojego szefa” lub „Jeśli nie zrobię wszystkiego co trzeba, żeby pozostać szczupła, to nigdy nie będę mieć żadnych przyjaciół”

Jakie możesz mieć rodzaje zasad i założeń? Poświęć kilka minut, żeby je zapisać. (Uwaga: Niektóre zasady i motta mogą być pomocne, ale chcemy, żebyś skupił się na tych zasadach, które są niepożądane i które utrwalają twoją niską samoocenę, zaburzenia odżywiania i nawyki związane z kontrolowaniem wagi).

Rozpoznawanie moich negatywnych przekonań

Pamiętaj, że twoje negatywne kluczowe przekonania są odzwierciedleniem negatywnych, powszechnych i ogólnych sądów, które stworzyłeś na własny temat w wyniku jakichś negatywnych doświadczeń, które mogłeś przeżyć we wcześniejszych latach życia. Jeśli nie jesteś jeszcze pewien, jakie są twoje negatywne kluczowe przekonania, to zanim zaczniesz je zmieniać, musisz je najpierw zdefiniować i rozpoznać. Poniżej znajdują się różne wskazówki i informacje, które możesz wykorzystać, żeby zidentyfikować swoje negatywne kluczowe przekonania. Przejrzyj każdą z nich i może uda ci się odkryć takie negatywne kluczowe przekonania, które wydają się odpowiadać twoim.

Negatywne życiowe doświadczenia

Czy te życiowe wydarzenia sprawiły, że zacząłeś myśleć, że jest z tobą coś nie tak? Jakie negatywne kluczowe przekonania masz o sobie? Zapisz poniżej wszystko, co przychodzi ci do głowy.

Negatywna samoocena

Negatywna ocena własnej osoby, omawiana przez nas w kilku ostatnich modułach, dostarcza wskazówek dotyczących twoich negatywnych kluczowych przekonań. Pomyśl, jakiego rodzaju krytykę stosowałeś względem siebie w swoich pamiętnikach. Jakie są powszechne motywy, etykiety, słowa lub nazwy, których używasz do opisania siebie? Jakie rzeczy sprawiają, że stajesz się wobec siebie krytyczny? Zapisz poniżej wszystko, co przychodzi ci do głowy.

Identyfikowanie moich pozytywnych cech

Zanim przejdziemy do zadania modyfikującego stare, negatywne kluczowe przekonania oraz niepożądane zasady i założenia, pomocne okazać się może przyjrzenie się twoim zaletom, żebyś przypomniał sobie o swoich mocnych stronach i umiejętnościach.

Stwórz listę pozytywnych aspektów siebie, włączając w to wszystkie pozytywne cechy charakteru, mocne strony, talenty, osiągnięcia i zapisz je na arkuszu znajdującym się na stronie 9. Możesz również zapisać je w specjalnej książce lub dzienniku poświęconemu temu zadaniu.

Poniżej kilka wskazówek przed rozpoczęciem zadania:

Przeznacz odpowiednią ilość czasu, żeby zaangażować się w zadanie i je wykonać. Nie wykonuj go na szybko lub równocześnie z innymi czynnościami, lub pomiędzy innymi zadaniami. Zamiast tego, poświęć temu zadaniu należytą uwagę i odpowiednią ilość czasu.
Zapisz swoje pozytywne cechy na otrzymanym arkuszu lub w specjalnym dzienniku, zamiast robić notatki w pamięci lub pisać coś na odwrocie serwetki czy skrawku papieru. W ten sposób pozytywne cechy nie zaginą.
Zapisz tyle swoich pozytywnych cech, ile jesteś w stanie wymyślić… nie ma żadnego limitu. Wykorzystaj wszystkie możliwości i przeprowadź burzę mózgów, żeby wpaść na jak najwięcej pomysłów.
Jeśli wyczerpią ci się pomysły, zrób sobie przerwę. Wracaj do tego zadania przez następne kilka dni, aż będziesz mieć kompletną listę swoich zalet.
Poproś o pomoc, jeśli czujesz się z tym komfortowo. Skorzystaj z pomocy zaufanego przyjaciela lub członka rodziny — kogoś, o kim wiesz, że będzie cię w tym wspierał. Co dwie głowy to nie jedna, poza tym osoba z zewnątrz może mieć inną perspektywę ciebie niż ty sam.
Uważaj na samokrytyczne myśli i pomijanie swoich pozytywnych cech jako czegoś „małego”, „nieistotnego”, „nie wartego zapisania”. Masz skłonność do zapamiętywania szczegółowych, negatywnych rzeczy o sobie, dlatego musimy zrobić to samo z zaletami — to jest jedyne słuszne rozwiązanie!

Na koniec, nie wykonuj tego zadania dla samego zadania, a potem nie wkładaj arkusza głęboko do szafki, żeby nigdy więcej go nie zobaczyć. Ważne jest, żebyś ponownie odczytywał rzeczy, które zapisałeś, czytając je cały czas od nowa z uwagą i rozmysłem. Zastanów się nad tym, co napisałeś. Często zauważaj, zwracaj uwagę i uznawaj swoje pozytywne cechy. Z tego powodu możesz chcieć przeznaczyć do tego zadania swój dziennik lub przechowywać swój arkusz w specjalnym miejscu, dzięki czemu będziesz mógł często ponownie do niego zaglądać.

Teraz zacznij od zapisania swoich wszystkich pozytywnych cech. Wykorzystaj arkusz, który znajdziesz na następnej stronie, do zapisania wszystkich pozytywnych aspektów siebie. Pamiętaj, żeby zawrzeć wszystko, nieważne jak małe, nieistotne, nieznaczące lub nieważne ci się to wydaje! Jeśli utkniesz w miejscu, arkusz zawiera pytania, które mogą pomóc odświeżyć twoją pamięć.

Kiedy zdasz sobie sprawę ze swoich pozytywnych cech, będziesz musiał sobie stale przypominać, że POSIADASZ mocne strony. Jeśli chcesz, to możesz część z nich zapisać w swoim notesie lub na małej kartce, która zmieści się w portfelu, żeby przypominać sobie o swoich zaletach w momentach, kiedy czujesz się przygnębiony.

Teraz, kiedy zidentyfikowałeś już swoje niepożądane zasady i założenia oraz swoje negatywne kluczowe przekonania, a także zauważyłeś swoje pozytywne cechy, jesteś gotów, by przejść do następnej części, w której zaoferujemy ci strategie, mające na celu zmianę i wykształcenie bardziej korzystnych przekonań na swój temat. Możesz do nas dołączyć w następnej części, żeby rozpocząć proces podwyższenia swojej samooceny!

Zapis moich pozytywnych cech

Żeby ułatwić ci stworzenie listy własnych zalet, zadaj sobie następujące pytania:

Co lubię w byciu tym, kim jestem?
Jakie pozytywne cechy posiadam?
Jakie są moje osiągnięcia?
Jakie trudności pokonałam?
Jakie trudności pokonałam?
Jakie mam umiejętności i talenty?
Co inni mówią, że we mnie lubią?
Jakie cechy, które lubię u innych osób, również sama posiadam?
Jeśli ktoś byłby taki sam jak ja, co bym w nim podziwiała?
Jak ktoś, komu na mnie zależy, opisałby mnie?
Jakie są moim zdaniem złe cechy, których ja nie posiadam?

Pamiętaj, żeby zawrzeć wszystko, bez względu na to, jak małe,
nieistotne, mało znaczące czy nieważne tobie się wydają.

Podsumowanie

– Niska samoocena to posiadanie ogólnie negatywnej opinii o sobie
samym, ocenianie siebie w negatywny sposób i przypisywanie sobie
ogólnie niskiej wartości jako osoby.

– Wczesne doświadczenia życiowe takie jak zaniedbanie, nadużycia lub
dokuczanie mogą doprowadzić do wykształcenia się negatywnych
kluczowych przekonań na swój temat, prowadząc do niskiej podstawowej
samooceny.

– Ludzie często tworzą zasady i założenia, żeby chronić swoją kruchą
samoocenę.

– Te zasady i założenia są jednak niepożądane, ponieważ prowadzą do
takich zachowań, które w konsekwencji wzmacniają negatywne kluczowe
przekonania.

– Dostrzeżenie swoich pozytywnych cech jest pomocnym pierwszym krokiem
przed podjęciem się zadania, mającego na celu zmianę twoich
negatywnych kluczowych przekonań i niepożądanych zasad i założeń.

Podsumowanie – Czego nauczyłem się w tej części

Pomyśl o tym, czego nauczyłeś się w tym module i o wszystkich
przydatnych informacjach, poradach lub strategiach, które chcesz
zapamiętać. Zapisz je poniżej, żebyś mógł z nich później ponownie
skorzystać.

Pomyśl o tym, jak możesz wykorzystać nowo nabytą wiedzę. Zapisz to, w
jaki sposób możesz skorzystać z tej wiedzy.

Tłum. Anna Ostapińska

Zachęcamy do zapoznania się z pozostałymi częściami z pakietu B dotyczącymi zaburzeń odżywiania:

Udostępnij

Moduł 5 – Niska samoocena w zaburzeniach odżywiania