Celem połączenia farmakoterapii z psychoterapią poznawczo-behawioralną jest uzyskanie optymalnych efektów leczenia. Istotną rolę odgrywa w takim wypadku aktywna współpraca pomiędzy psychoterapeutą a psychiatrą.
Niektóre typy zaburzeń nie wymagają uzupełnienia CBT zażywaniem przez pacjenta leków, jednak w wielu wypadkach jest to wysoce wskazane, gdyż pomaga osiągnąć znacznie lepsze rezultaty niż miałoby to miejsce w przypadku samej terapii. Psychoterapeuta może przedyskutować z pacjentem wady oraz zalety takiego rozwiązania.
Jeśli osoba korzystająca z terapii poznawczo-behawioralnej chciałaby skorzystać z farmakoterapii, może omówić z terapeutą czy powinna zgłosić się do specjalisty w celu dobrania odpowiedniego leku oraz jego właściwej dawki.
Jeżeli pacjent nie wykazuje chęci poddania się również leczeniu odpowiednimi środkami farmakologicznymi, to wraz z terapeutą może on omówić poczynione dotychczas postępy i na tej podstawie podjęć decyzję o ewentualnej konsultacji z lekarzem psychiatrą.